Nieruchomości inwestycyjne w sprawozdaniu finansowym

Często firmy decydują się zakup nieruchomości w celach inwestycyjnych. Warto poznać zasady, zgodnie z którymi nieruchomości inwestycyjne są ujmowane i wyceniane w sprawozdaniach finansowych.

Nieruchomości, które są posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu ich wartości, uzyskania z nich przychodów w formie pożytków, w tym również transakcji handlowej, i nie są użytkowane przez jednostkę – zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości (dalej uor) zaliczane są do inwestycji długoterminowych.

W odróżnieniu od nieruchomości zaliczanych do środków trwałych, nieruchomości inwestycyjne nie przynoszą korzyści w sposób pośredni tj. nie służą prowadzeniu podstawowej działalności operacyjnej – produkcyjnej, handlowej, usługowej czy administracyjnej, określonej w umowie czy w statucie.

W Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (dalej MSSF) nieruchomości inwestycyjne definiuje się jako nieruchomości, które właściciel lub leasingobiorca w leasingu finansowym traktuje jako źródło przychodów z czynszów lub utrzymuje w posiadaniu ze względu na przyrost ich wartości, które nie są wykorzystywane przy produkcji, dostawie dóbr, świadczeniu usług lub czynnościach administracyjnych oraz nieruchomości, które są przeznaczone na sprzedaż w ramach zwykłej działalności.

Ujmowanie nieruchomości w księgach

Zasady ujmowania nieruchomości inwestycyjnych według ustawy o rachunkowości oraz MSR są zasadniczo zbieżne,...